Zespół cieśni nadgarstka to zespół charakterystycznych objawów wynikających z uciśnięcia nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka przez więzadło poprzeczne (troczek zginaczy).
Najczęstszymi objawami zespołu cieśni nadgarstka jest drętwienie (mrowienie), niedoczulica (częściowa bądź całkowita utrata czucia) lub ból. Zwykle objawy dotyczą kciuka, palca wskazującego i środkowego, niekiedy również mogą sięgać do pozostałych palców, innych obszarów ręki, bądź promieniować do przedramienia.
Aby postawić diagnozę zespołu cieśni nadgarstka najczęściej wystarczające jest badanie przewodnictwa nerwowego. Jest to badanie, które wykonuje się w pracowni elektromiograficznej przy pomocy aparatu EMG. Więcej informacji na temat badania EMG w zespole cieśni nadgarstka znajduje się tutaj.
Spośród udowodnionych naukowo, nieoperacyjnych metod leczenia zespołu cieśni nadgarstka na uwagę zasługuje przede wszystkim stosowanie ortez na przedramię i rękę. Pozwalają one na utrzymanie nadgarstka w neutralnej pozycji względem przedramienia, co zmniejsza ucisk na odcinek nerwu pośrodkowego przebiegający przez kanał nadgarstka.
Jest to metoda leczenia polegająca na podawaniu sterydów w okolicę kanału nadgarstka na drodze iniekcji. Uważa się, że może to zmniejszyć miejscowy stan zapalny. Najczęściej zabieg wykonuje się pod kontrolą USG.
W praktyce klinicznej w zespole cieśni nadgarstka można rozważyć suplementację witamin z grupy B oraz witaminy D, a także redukcję masy ciała u osób z nadwagą.
Istnieje wiele metod rehabilitacji w zespole cieśni nadgarstka. Obejmują one między innymi zabiegi fizykoterapeutyczne (laseroterapia, ultradźwięki, jontoforeza, magnetoterapia), jak również terapię manualną, powięziową, kinesiotaping, akupunkturę czy jogę.
Polega na „uwolnieniu” nerwu pośrodkowego poprzez chirurgiczne przecięcie więzadła poprzecznego. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym, najczęściej metodą otwartą. Leczenie operacyjne jest konieczne w przypadku dużego stopnia uszkodzenia nerwu pośrodkowego oraz braku skuteczności innych metod terapeutycznych.
Opracowanie: Lek. Michał Błaż